Instagram bekende huisdieren blog nummer #4, bedankt voor de inzending. Vandaag het verhaal van @abby_the.germanshepherd

Beste Lezers,

Allereerst super leuk dat jullie de tijd en moeite nemen om ons verhaal te lezen.

Abby is een Duitse Herder teefje geboren op 4 mei 2019. Na lang zoeken en kijken naar de bloedlijnen, erkende VDH fokkers en natuurlijk het goede gevoel ben ik uiteindelijk in Veldhoven uitgekomen bij de heer Fleskens. Het fijne hier was dat je eerst kennis kon maken met de moederhond, dit vond ik belangrijk omdat het karakter van de moederhond natuurlijk veel kan zeggen over de eventuele puppy’s. Daarnaast veel filmpjes en foto’s opgezocht van de vaderhond, die is kort na de dekking verkocht naar Thailand. Na nog wat onderzoek op internet van nakomelingen, van de moeder en vaderhond was de keuze op dit nest gevallen! Super spannend natuurlijk want ten slotte neem je een hond niet voor even maar voor hun hele leven!

22 juni 2019 was het dan zover, iets eerder dan gepland maar toen mocht Abby bij ons komen wonen!! Wat een verrijking voor ons thuis! We wonen samen met mijn vriend en zijn hond Chevy (een Hollandse x Mechelse Herder van 4 jaar). Met zijn vieren beoefenen we ook de hondensport en trainen zeer fanatiek, dit natuurlijk op een positieve manier! Want ten slotte is het bij ons een hobby en staat een vrolijke hond voorop! We zitten in de IGP hondensport en daarvan is speuren echt Abby haar ding! Als ze het speurpaaltje op een speurwei ziet staan is ze “bijna” niet meer te houden! Haha

Daarnaast ben ik samen met Abby ook nog actief in de kynologie, hier trainen we ook elke week voor. We gaan ons best doen om aanstaande september 2020 naar de Bundessiegerzuchtschau te kunnen in Nürnberg, Duitsland. Het is natuurlijk allemaal nog een lange weg te gaan en we moeten kijken of het überhaupt doorgaat met de Coronacrisis waarin we nu zitten. We hebben nu één show gehad afgelopen december en deze was bijzonder goed gegaan! We liepen tussen Duitsers, Fransen, Belgen en Poolse tegenstanders en behaalde hier een mooie 5e plek! Wat was ik trots! Want Abby was ook nog de jongste in haar klasse en daarnaast was het haar eerste ervaring op een wedstrijd!

We hebben verschillende doelen natuurlijk voor in de sport! Mij lijkt het gewoon super gaaf om met een “schoonheidshondje” het IGP programma succesvol te kunnen draaien en de vele vooroordelen die verschillende mensen hebben, de mond te snoeren

 misschien te hoog gegrepen maar we steken er veel tijd in en dan dit op een vriendelijke manier, dit wil zeggen dat we op een positieve manier trainen, voer en spelbeloning. Daarnaast zijn wij ook zeer veel in het bos te vinden, dit zien jullie veel op mijn Instagram. Wij vinden het belangrijk om lekker veel qualitytime samen te hebben en vooral ook veel lol! Elke dag is het weer een clown in het bos, vooral als er modderpoelen aanwezig zijn in het bos. Op dat moment lijkt onze ronde wel een spel waarbij elke modderpoel 100 bonuspunten opleverd. Tsja misschien merkt ze wel dat ik eerst denk “Neeeee doe het aub niet…” tot dat ze met haar snoet vol in de modder gaat en dan moet lachen.. ze kijkt me vol trots aan van “kijk mij nou”, dat zijn van die momenten waarvan ik echt enorm geniet.

Jullie kunnen onze avonturen volgen op onze instagrampagina wellicht zien we jullie daar? Ga direct naar mijn profiel door op ‘profiel bekijken’ te klikken.

View this post on Instagram

OH MY GOD???????????? i love this pic from @fototaifotografie ???????????? this is just the way i always look at by boss???????????????? so in love with this photo ???????? thanks thanks thanks @fototaifotografie ????❤️❤️ #germanshepherd #germanshepherds #gsd #dogsofinstagram #deutscherschäferhund #schäferhundwelpe #germanshepherdpuppy #duitseherder #duitseherderpuppy #puppylove #bestfriends #instadog #dogsport #gsdshowline #showlinegsd #igpdog #igpdogsport #k9dogs #500followme #puppylove #puppyoftheday #puppylove???? #puppyofinstagram #puppyspam #dogoftheday #doglover #dogsofinstagram #dogsofig #followfriends #pawfriends #furriends

A post shared by Akka vom Haus Hagendoorn (@abby_the.germanshepherd) on Nov 26, 2019 at 3:57am PST

Het reukvermogen van een hond is wellicht een van de meest indrukwekkende zintuigen op aarde. Zo ruiken ze vanop een afstandje of iemand in aanraking is geweest met drugs, bloed of vermiste personen. Bovendien zouden honden volgens recent onderzoek ook in staat zijn om een warmtebron te detecteren met hun neus.

De hondenneus

De hondenneus is bijna honderd miljoen keer gevoeliger dan de onze. Een mens heeft ongeveer vijf miljoen geur-receptoren. Een hondenneus heeft gemiddeld 200 miljoen geurreceptoren. De neus van de hond kan drugs, bloed en personen vanop aanzienlijke afstand herkennen en aanduiden. Maar kan ook menselijke emoties zoals angst of verdriet ‘ruiken’. En met de nieuwe bevindingen van onderzoekers aan de Lund University in Zweden en Eotvos Lorand University in Hongarije, blijkt de hondenneus nog een tikkeltje indrukwekkender te zijn.

Het vermogen om hitte te detecteren met de neus is weggelegd voor slechts een handvol andere dieren. Denk hierbij aan de zwarte vuurkever, sommige slangen en de vampiervleermuis .

Honden kunnen hitte ‘ruiken’

Om het vermoeden te bevestigen dat de hondenneus ook wel eens in staat kan zijn tot het detecteren van hitte, gingen onderzoekers aan de slag met drie honden. Dit waren allemaal gewone huisdieren. De honden werden getraind om te kiezen tussen twee objecten. Die objecten stonden zo’n anderhalve meter van elkaar verwijderd. Verder zorgden de onderzoekers ervoor dat de twee voorwerpen er qua uitzicht exact hetzelfde uitzagen. Ook de geur van de objecten was identiek.

Het enige verschil was de temperatuur van de voorwerpen. Het ene object was zo’n 31 graden Celsius warm terwijl het andere een kamertemperatuur had. Alle honden slaagden erin om keer op keer het warme object aan te duiden.

Vervolgens werden een tiental honden, van uiteenlopende rassen, onderworpen aan een fMRI-scan terwijl ze mochten ruiken aan een warm voorwerp of eentje op kamertemperatuur. Ook daaruit bleek duidelijk dat de hersenen van honden feller reageren op een warme stimulus.

Samen tonen de twee experimenten aan dat honden, net zoals vampiervleermuizen, hitte kunnen detecteren. De onderzoekers vermoeden dat het een restant is van hun voorouder, de grijze wolf. De grijze wolf gebruikte deze competentie tijdens de jacht om warme lichamen op te sporen.

De bevindingen verklaren meteen waarom oudere honden met een verminderd gezichtsvermogen, gehoor- en/of reukvermogen nog steeds met succes kunnen jagen. “Een fascinerende ontdekking”, aldus gedragsbioloog Marc Bekoff, expert op het gebied van de hondenneus.

Bron: Nature.com

Katten en water gaan niet samen, althans zo gaat het oude gezegde. Maar wat is er met deze vloeistof waardoor ze hun verstand verliezen zoals vastgelegd door zoveel “katten versus badkuipen” video’s op het internet? En haten alle katten water? Ontdek het hier.

Onze kattenvrienden hebben mysterieuze manieren om ons te laten raden over veel dingen, maar een van de meest blijvende raadsels heeft te maken met een behoorlijk basiselement: water.

Waarom haten katten water? En waarom houden ze van het water dat uit een kraan druppelt, maar vechten ze tegen tanden en klauwen als ze in de buurt komen van een badkuip vol water? We zullen het waarschijnlijk nooit zeker weten, maar experts hebben een paar ideeën die verbaasde kattenbezitters kunnen helpen het gedrag van hun huisdier een beetje beter te begrijpen.

Maar waarom haten katten water?

Katten vinden het prima om water te drinken, maar als het in de buurt van hun vacht komt, kan water een gelukkige kat onmiddellijk veranderen in een miniatuurleeuw. Hier zijn enkele van de oorzaken die helpen verklaren waarom.

1. Door water wordt de kat zwaarder

Stel je voor dat je een kletsnatte deken op je schouders moet dragen totdat deze weer droog wordt. Een soortgelijk principe is aan het werk als het gaat om katten en water.

Wanneer hun hele vacht doordrenkt raakt, voelt een kat zich verzwaard en kan hij zich niet bewegen op zijn normale behendigheidsniveaus. Dat is nogal een ongemakkelijke ervaring voor een kat die graag door het leven navigeert met een veerkrachtige, moeiteloze manier van lopen.

2. De evolutionaire geschiedenis van de kat

Een andere reden waarom katten water haten, wordt toegeschreven aan hun geschiedenis. Er is niet veel in de achtergrond van een kat om ze aan te bevelen voor succesvolle interacties met watermassa’s, klein of groot. De voorouders van katten woonden op droge, droge plaatsen, wat betekent dat rivieren of oceanen geen obstakels waren waarmee ze te maken kregen. Er is niet veel in het verleden van hun voorouders om de moderne kat voor te bereiden op de badkuip, wat helpt verklaren waarom hun eerste reactie is om zich een weg te krabben uit de armen van een eigenaar die vastbesloten is om ze erin te krijgen.

3. Katten ruiken de chemicaliën in het water

Geur is het meest betrouwbare gevoel van een kat. Hoewel we ze misschien niet detecteren, geven de chemicaliën in het kraanwater het een bepaalde geur die de gevoelige neus van een kitten meteen opneemt. Het is prima om af en toe een poot in te dopen, maar als hun vacht ondergedompeld is in een vloeistof die niet ruikt zoals hun vacht zou moeten ruiken, is dat genoeg om ze niet in bad te doen.

4. Negatieve ervaringen

Sommige katten hebben mogelijk badkuipen meegemaakt of hun vacht nat gemaakt in de vroege kittenjaren. Soms zijn het de eerste interacties die kunnen helpen het mysterie op te lossen waarom katten water haten. Als ondergedompeld zijn in het water de eerste paar keer een stressvolle ervaring was, zullen ze waarschijnlijk tot ver in hun volwassen jaren ‘nee’ zeggen bij het zien van de badkuip.

5. Gebrek aan controle

Er is nog iets dat helpt verklaren waarom een kat niet in de badkuip kruipt, maar graag speelt met een druipende kraan binnen handbereik of zelfs dicht bij de volle bak waagt om zijn poot erin te dopen – in die gevallen heeft een kat meer controle over de situatie. Ze zitten tenslotte nog steeds veilig op het droge en kunnen gemakkelijk wegkomen. Maar op een glad, nat oppervlak zijn terwijl het water op hun vacht naar beneden stroomt, in hun ogen komt en ze tegelijkertijd verzwaard, is genoeg om hun katachtige instincten in de war te brengen.

Mag ik mijn kat in bad doen?

Je vraagt je misschien af wat je moet doen als uw kat in de war raakt dat ze niet alleen kunnen schoonmaken. Onder speciale omstandigheden kun je uw kat een bad geven. Het kan lastig zijn, maar een goed startpunt is om de essentie goed te krijgen. Zorg ervoor dat je een antislip vloermat, speciale shampoo, handdoeken en een borstel bij de hand hebt.

Wanneer een paard hoefbevangen raakt kan dit heel vervelende problemen geven. Het is een heel lastig te behandelen ziekte en wanneer een paard dit eenmaal heeft gehad is het dier hier heel gevoelig voor.

Wat is hoefbevangenheid

Hoefbevangenheid is een ontsteking van de lamellen in de hoef. De lamellen vormen de verbinding tussen de hoefwand via het weefsel naar het hoefbeen, dat vergelijkbaar is met ons vingerkootje. De hoefwand is dan de nagel. Een paard loopt eigenlijk op zijn bovenste vingerkootje. Dit is een heel bijzonder systeem. Wanneer dit ontstoken raakt kan dit heel acuut zijn of een chronisch verloop hebben. Dat laatste zie je bij de hormonale aandoeningen. De bevangenheid sluimert dan al en neemt dan opeens aanzienlijk toe, bijvoorbeeld na een paar uurtjes gras als trigger.

Gras kan een trigger zijn

Het gras is dan alleen een aanleiding, maar er is al meer aan de hand. Als de lamellen ontstoken zijn, functioneert het weefsel niet meer goed. De buigpees trekt bij het lopen aan het hoefbeen en daardoor kan dat roteren. Het hoefbeen kan zelfs zakken in de hoefschoen. In de hoef verscheurt het als het ware. Deze aandoening is heel pijnlijk en kan zo ernstig zijn dat de tip van het hoefbeen door de hoefzool heen komt. Deze paarden zijn helaas meestal niet te redden. Een kanteling van het hoefbeen is blijvend. In overleg met een dierenarts en een hoefsmid moet worden bekeken hoe de voet terug kan komen in een normale stand van het hoefbeen als de ontsteking weg is. Dit is vaak een lang traject en succes is niet gegarandeerd.

Insulinehuishouding

Het onderliggende probleem is vaak een ontregeling van de insulinehuishouding. Die veroorzaakt problemen in de voeten. Gedacht wordt aan een parallel met diabetespatiënten die ook vaak problemen ondervinden met de bloedvaten in benen en voeten, maar dit moet verder worden onderzocht. Paarden zijn sowieso gevoelig op de hoeven omdat het zo’n verfijnd systeem is met veel gewicht erop. Op de voorvoeten dragen ze zo’n 60% van hun gewicht. Daarom komt hier de bevangenheid het meest voor.

Verschijnselen hoefbevangenheid

Een paard met acute hoefbevangenheid staat strak naar achter geleund, het hoofd naar beneden, wil vaak niet bewegen en loopt op eieren. De meeste paardeneigenaren kennen dit beeld, maar daarvoor zit al een scala aan klinische verschijnselen.

Pas de laatste jaren zijn we ons bewust van hoefbevangenheid als uiting van een onderliggende aandoening. Eigenlijk moeten eigenaren al bewust zijn op eerdere symptomen. Denk hierbij aan een warmer voetje of gevoeliger lopen na de smid of in een bocht tijdens het rijden. Vaak wordt de gang aan beide zijden voor wat krabbelend. Je voelt het bloedvat in de kootholte dikwijls meer pulseren. Het zijn subtiele signalen die vragen om dagelijkse alertheid van de eigenaar. Opflakkeren van een bevangenheid is te zien aan die typische hoefringen die zich daarna in het hoorn vormen. We noemen dit divergerende ringen omdat ze naar achteren toe breder uitlopen. Die duiden op verstoringen in de hoefgroei.

Insuline problematiek

Paarden met overgewicht die hoefbevangen worden, lijden vaak aan EMS. EMS is een verzameling van symptomen. We noemen het een syndroom omdat we nog niet echt de vinger kunnen leggen op het exacte probleem. Het kenmerkt zich door substantieel overgewicht, opvallende vetdepots en ontregeling van de insulinehuishouding. Genetische aanleg speelt vaak een rol. Bij die ontregeling heeft het paard te veel insuline in zijn bloed. Dit kan komen doordat zijn weefsels niet goed glucose opnemen – dit noemen we insulineresistentie – of doordat hij onder andere te veel insuline aanmaakt na een maaltijd.

Dit inzicht in de diversiteit aan insulineproblematiek is ook iets van de laatste vijf jaar. Vooral die ontregeling van de insulinehuishouding en de vet- en suikerstofwisseling die niet normaal verlopen, zijn de boosdoeners. Deze paarden gaan heel efficiënt om met hun voeding. Daardoor ontwikkelen ze overgewicht. Het probleem is dat overgewicht de insulineontregeling versterkt en de kans op hoefbevangenheid verhoogt.

De hypofyse

PPID staat voor pituitary pars intermedia dysfunction. Bij deze ziekte is de hormoonhuishouding verstoord door een minder goede remming van de hypofyse, waardoor deze een overmaat aan hormonen produceert. Van paarden boven de vijftien jaar die in de kliniek worden aangeboden met hoefbevangenheid, heeft 70 tot 90% PPID. PPID komt veel voor. 15 tot 30% van de paarden boven de vijftien jaar zou aan de ziekte lijden. Symptomen hiervan kunnen zijn hoefbevangenheid, een lange, afwijkende of krullende vacht, spier- en gewichtsverlies, lusteloosheid, verminderde weerstand en huidproblemen. In sommige gevallen wordt hoefbevangenheid veroorzaakt door iets anders dan een hormonale aandoening. Dat is dan vaak heel hevige koliek, waardoor gifstoffen in de hoef terechtkomen, of het overeten van krachtvoer, wat tot verzuring leidt in het maagdarmkanaal. In verreweg de meeste gevallen gaat het echter om de hormoongerelateerde variant.

Voorkomen van hoefbevangenheid

Paarden met een hormonale aandoening zoals EMS of PPID hebben altijd een verhoogd risico op hoefbevangenheid. Die moeten goed worden gemanaged en behandeld. Dan is het risico aanzienlijk lager. Je moet het rantsoen in de gaten houden en het is verstandig om voorzichtig met gras te zijn, maar soms krijgen paarden helemaal geen gras meer en dat is zonde. Als je de onderliggende oorzaken aanpakt, verlaag je het risico en kan gras misschien best. Eigenaren mogen nog wel alerter zijn op vers gegroeid gras in voor- en najaar, als de nachten koud zijn en het overdag warm is. Dan slaat gras – net als in het voorjaar – suikers op die hoefbevangenheid kunnen uitlokken. Maar nogmaals, de truc is om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Niet voor niets keert hoefbevangenheid bij paarden vaak terug. Dat suggereert al dat er meer aan de hand is.

Behandeling hoefbevangenheid

Bij een paard met hoefbevangenheid moet altijd een dierenarts komen. Het paard heeft direct absolute stalrust nodig. Elke beweging beschadigt het lamellensysteem verder. De voeten moeten worden gekoeld. Koelen remt de ontsteking en verlicht de pijn. Het paard kan het beste gaan liggen om de druk van de voeten af te halen. Optimaal is een natte plek, zoals een zandbak, om in te staan, met ernaast een droge plek met dik stro om te kunnen liggen. Het paard moet je ook geen krachtvoer geven. Daarnaast krijgt het paard pijnstillers en ontstekingsremmers en eventueel andere medicatie.

Behandeling EMS

EMS los je niet direct op met medicatie, zeker niet omdat vaak sprake is van genetische aanleg. Gelukkig is het wel te managen. Dat betekent in het kort afvallen en meer bewegen. Door het bewegen verbetert de insulinegevoeligheid al. Een paard streng op dieet zetten is niet verstandig. Afvallen moet altijd in overleg met de dierenarts gebeuren.

Behandeling PPID

PPID kan worden behandeld met medicijnen die de hormoonproductie in de hypofyse remmen. Het resultaat is vaak goed, maar de ziekte gaat niet over. Niet ieder paard heeft dezelfde hoeveelheid nodig. Het wordt daarom ingesteld op een dosis. Deze paarden hebben vanwege de verminderde weerstand extra zorg nodig. Tijdig wormonderzoek, vaccinatie en hoefverzorging en gebitsverzorging zijn daarom extra van belang, net als alert zijn op eventuele huid- en andere ontstekingen.